‘Hello June’ is een pseudoniem voor de Amerikaanse zangeres en songschrijfster Sarah Rudy, een indie rockmuziek spelende jongedame uit West Virginia. In 2018 bracht ze haar debuutalbum uit met als titel de groepsnaam “Hello June” wat toen nog een trio was. Daarna duurde het vijf jaar tot nu om een vervolg op die eerste plaat klaar te stomen. Dat werd het elf tracks tellende soloalbum “Artifacts” met tien eigen composities en één heel speciale coverversie van de op de tweede video te beluisteren klassieker “Take Me Home, Country Roads” van countryster John Denver, een hitsingle van diens toenmalige album “Poems, Prayers And Promises” uit 1971.

Sarah Rudy trok met producer Roger Alan Nichols naar de ‘Bell Tone Studio’ in Nashville, Tennessee voor de opname van “Artifacts” dat deze maand in de markt werd gebracht door het ’31 Tigers Records’-platenlabel. De bij deze opname meespelende muzikanten komen allemaal van zeer goeden huize met Paul Niehaus, bekend van o.a. ‘Iron And Wine’, Justin Townes Earle, ‘Calexico’ en ‘Lambchop’ op pedal steel, producer Roger Alan Nichols op gitaar, Caleb Crosby van o.a. ‘Larkin Poe’ en ‘Noah Gundersen’ op drums en percussie en Sarah Rudy zelf op gitaar en als zangeres.

Op de eerste video bij deze recensie kunt het openingsnummer van de plaat horen: countryrocker “Sometimes” is een song die werd geïnspireerd door het gegeven dat Sarah’s zus zwanger was en zij zich allerlei vragen begon te stellen over hoe zij als toekomstige tante zou moeten handelen. De songtekst is een soort brief aan het ongeboren neefje met daarin al haar bezorgdheden en goede voornemens.

Andere nummers die als ‘Southern Rock’-tracks worden gepresenteerd zijn “Honey I Promise”, “Faded Blue” en “23”. Wij zijn echter voornamelijk te vinden voor de rustigere ballads op deze plaat zoals het emotievolle “Napkin” en “The Moon” of onze favoriete tracks “Soft Love” en het intimistische liedje “California”. Sarah Rudy zegt dat ze er verschillende jaren heeft over gedaan om de tien composities op “Artifacts” af te werken, te beginnen in volle lockdownperiode in 2020. Ze wou in elke track een apart verhaal vertellen, ‘stories’ die enkel verbonden waren door het feit dat ze de inspiratie ervoor in haar eigen leven heeft gevonden. Daar lijkt ze volgens ons helemaal in geslaagd te zijn want deze plaat weet ons voor de volledige duurtijd van 40 minuten te kunnen boeien.

(valsam)